Ο Νικόλας και η Κωσταντίνα. Εκείνος 20, εκείνη 18. Επαρχία. Ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Χωρίζουν. Εκείνος φεύγει για την πόλη, μπλέκει με τον υπόκοσμο. Εκείνη θα πάει αργότερα. Κάποια στιγμή τυχαία θα συναντηθούν.
Είναι ο τρόπος του να διηγηθείς μια ιστορία που την κάνει ξεχωριστή και ας είναι κοινότυπη στην περιγραφή. Σκεφτόμουν ότι αν επρόκειτο για βιβλίο μάλλον δεν θα μου άρεσε καθόλου, θα μου φαινόταν τετριμμένο και κάπως βαρετό. Όμως το σινεμά είναι εικόνες. Η επιλογή των τοποθεσιών είναι καταπληκτική, τόσο στην επαρχία όσο και αργότερα στην πόλη. Η σκηνή από τον εορτασμό προς τιμήν του Αγίου Κωνσταντίνου είναι ανατριχιαστικά όμορφη. Το ερειπωμένο σπίτι στην μέση του κάμπου θυμίζει κάτι από τον Καθρέφτη του Ταρκόφσκι. Μια έντονη θρησκευτική πνοή διαπερνά την ταινία, μια θρησκευτικότητα αγνή, παγανιστική.
Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται η επαρχία έχει μεγάλο ενδιαφέρον λόγω του ρεαλισμού της. Αναδεικνύεται η ομορφιά χωρίς να κρύβεται η ασχήμια.
Μια από τις αγαπημένες μου ελληνικές ταινίες, ένα αρκετά κρυμμένο μυστικό του ελληνικού σινεμά. Ίσως οι ερμηνείες να μπορούσαν να είναι λίγο πιο δουλεμένες πάντως.
Σκηνοθεσία Πάνος Καρκανεβάτος.
Υ.Γ. Δείτε εδώ το trailer της ταινίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου