Υπήρχε μια περίοδος πριν χρόνια, κατά την οποία με είχε καταλάβει η έμμονη ιδέα να έρθω σε επαφή με την σύγχρονη ισπανική λογοτεχνία. Ήταν μια εποχή που ως αναγνώστης λειτουργούσα περισσότερο με το ένστικτο, δυσκολευόμουνα να βρω πηγές και νήματα. Τότε ήταν που γνώρισα αρκετούς ισπανούς και το θεώρησα ως μια τεράστια ευκαιρία να πάρω την πληροφορία από την πηγή. Ήταν τότε που μου μίλησαν για τον Ουναμούνο και για τον Θέλα, άλλοι με ενθουσιασμό και άλλοι με φόβο προερχόμενο από την σκληρή σχολική εμπειρία. Κάποιος μου ανέφερε τον Γιαμαθάρες και το βιβλίο του Κίτρινη βροχή. Απέβησαν άκαρπες οι προσπάθειες μου τότε. Και να που στο φετινό παζάρι βιβλίου το βρήκα να στέκει στην στίβα που του αναλογούσε.
Η κίτρινη βροχή είναι ο μονόλογος του τελευταίου κατοίκου του χωριού Αϊνιέλιε στα ισπανικά Πυρηναία. Ο Αντρές αρνείται να αφήσει το χωριό στο οποίο γεννήθηκε, απομένει εκεί ως φύλακας της μνήμης. Μιλάει για τους κατοίκους του χωριού που έφυγαν, αναπολεί στιγμές από το παρελθόν, έρχεται αντιμέτωπος με φαντάσματα καθώς η βροχή των φύλλων του φθινοπώρου ντύνει τα πάντα με ένα χρώμα κίτρινο, ακόμα και τις σκιές. Μόνος του περιμένει τον θάνατο. Τότε το χωριό θα παραδοθεί ολοκληρωτικά στην φθορά και αν ποτέ ο γιος του επιστρέψει δεν θα ανικρίσει τίποτα άλλο παρά ένα σωρό από χαλάσματα χαμένα κάτω από την κυριαρχία της τσουκνίδας.
Ο Γιαμαθάρες μας χαρίζει ένα ποιητικό κείμενο υπαρξιακής αγωνίας. Χτίζοντας το δικό του προσωπικό σύμπαν μας μιλάει για την παράδοση, την φύση και τις μειονότητες. Η ποιητική γλώσσα και η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο δίνουν μια απίστευτη δυναμική στον λόγο. Πολύ καλή η μετάφραση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
Εκδόσεις Σέλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου