Η νουβέλα αυτή του Αλέξη Σταμάτη θα μπορούσε άνετα να είναι το σενάριο μιας ταινίας. Όπως την φαντάζομαι εγώ θα επρόκειτο για σουηδικό οικογενειακό ερωτικό δράμα. Η υπόθεση έχει ως εξής:
Η Ζωή και ο Λυκούργος είναι παντρεμένοι. Έχουν μια κόρη, την Μάγια. Η Αιμιλία είναι η επίσημη ερωμένη του Λυκούργου. Ενώ όλα κυλούν ομαλά, μια μέρα, μετά από χρόνια απουσίας, εμφανίζεται ο Αντρέας, ανήμερα των γενεθλίων του. Στο δείπνο είναι παρόντες και οι πέντε πρωταγωνιστές, εκ των οποίων μόνο ο ένας γνωρίζει τα πάντα. Ενώ όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά, σιγά σιγά η ατμόσφαιρα βαραίνει καθώς το παρελθόν πετάει τους άσσους που έκρυβε στο μανίκι.
Η σκηνοθεσία θα ήταν περισσότερο θεατρική, η κάμερα στο χέρι και η μουσική σχεδόν απούσα. Το στοιχείο που θα επιχειρούσε να απογειώσει την ταινία θα ήταν οι ερμηνείες. Ίσως για αυτό την φαντάζομαι σουηδική ( ή σκανδιναβική γενικότερα).
Το βιβλίο τώρα, είναι καλογραμμένο και καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη αλλά ως εκεί. Ίσως να φταίει η μικρή του φόρμα, ίσως όμως να είναι αυτή η συγγραφική πρόθεση.
Πριν από κάποιους μήνες είχα διαβάσει την Αμερικάνικη φούγκα του ίδιου. Τότε είχα εκφράσει την επιθυμία μου να διαβάσω την Οδό Θησέως. Τελικά ήρθαν έτσι τα πράγματα και διάβασα την νουβέλα αυτή, η οποία και μου άρεσε περισσότερο από την Αμερικάνικη φούγκα, αλλά μου άφησε την γεύση του ανικανοποίητου. Επαναλαμβάνω ότι ίσως να φταίει η μικρή φόρμα ή τουλάχιστον αυτό θέλω να πιστεύω και για τον λόγο αυτό θα ήθελα κάποια στιγμή στο μέλλον να διαβάσω ένα ακόμα μυθιστόρημα του Αλέξη Σταμάτη, ώστε να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για το έργο του.
Εκδόσεις Μίνωας.
Αυτό είναι το ιστολόγιο που διατηρεί ο συγγραφέας : www.alexistamatis2.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου