Στο βιβλίο αυτό του Ντικ βασίστηκε η ταινία Blade Runner, την οποία είχα δει πριν από πάρα πολλά χρόνια, και αν και δεν θυμάμαι και πολλά εντούτοις δεν με είχε ενθουσιάσει, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι αφού το σινεμά επιστημονικής φαντασίας δεν είναι η αδυναμία μου, το αντίθετο μάλλον. Είχα γράψει και σε παλαιότερη ανάρτηση πως ενώ αν κάποιος με ρωτούσε αν μου αρέσει σαν είδος η λογοτεχνία του φανταστικού θα του απαντούσα πως όχι, παρόλα αυτά ότι είχα έως τώρα διαβάσει με είχε ενθουσιάσει, ακούγεται (και είναι) παράλογο, το ξέρω.
Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν με ρούφηξε, δεν με υπέταξε. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός πως η δράση άφηνε σε δεύτερο επίπεδο τις κοινωνικές, οικολογικές και πολιτικές προεκτάσεις της ιστορίας όπως την συνέλαβε ο συγγραφέας, και αυτό με ενόχλησε. Η αλήθεια είναι πως δεν βοήθησε και η υπερβολικά μικρή γραμματοσειρά που έκανε την ανάγνωση δύσκολη και κουραστική για τα μάτια μου. Έχω και κάποιες ενστάσεις για την μετάφραση αλλά θα πρέπει πρώτα να έρθω αντιμέτωπος με το πρωτότυπο.
Η Γη είναι στα όρια της εγκατάλειψης. Οι ικανοί και οι φιλόδοξοι του είδους έχουν μεταναστεύσει σε άλλους πλανήτες και στη Γη έχουν απομείνει μόνο οι βιολογικά εκφυλισμένοι και όσοι αρνούνται για μη-λογικούς λόγους να μεταναστεύσουν. Ο Ρικ Ντέκαρντ, ο ήρωας του μυθιστορήματος, είναι κυνηγός επικηρυγμένων ανδροειδών στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Τζον Ισιντόρ, ο έτερος ήρωας, είναι βιολογικά εκφυλισμένος, κοκορόμυαλος.
Πάνω κάτω αυτή είναι η υπόθεση του βιβλίου.
Εντυπωσιακό το εύρημα του συγγραφέα το σχετικό με τα ζώα, που είναι στα όρια της εξαφάνισης λόγω της μόλυνσης και που η κατοχή τους δίνει στον ιδιοκτήτη κοινωνικό πρεστίζ, ενώ οι υπόλοιποι μπορούν να παρηγορηθούν με κάποιο ηλεκτρικό.
Κλείνοντας την ανάρτηση αυτή θα ήθελα να παραθέσω κάποια λόγια του ίδιου του συγγραφέα : "Φοβάμαι την εξουσία, αλλά συγχρόνως αισθάνομαι δυσαρέσκεια απέναντί της και απέναντι στο φόβο μου - έτσι επαναστατώ. Επαναστάτησα στο Μπέρκλεϋ και με έδιωξαν, μου είπαν να μην ξαναγυρίσω. Μια μέρα έφυγα από τη δουλειά μου στο δισκοπωλείο και δεν ξαναγύρισα. Αργότερα ήμουν αντίθετος στον πόλεμο του Βιετνάμ και μου έκαναν το σπίτι γυαλιά καρφιά. Ότι κάνω προέρχεται από την κακή μου συμπεριφορά... Όμως η επιστημονική φαντασία είναι μια επαναστατική μορφή τέχνης και χρειάζεται συγγραφείς και αναγνώστες και κακές συμπεριφορές. Χρειάζεται ερωτήσεις του είδους "γιατί;" ή "πώς" ή "ποιος το είπε;". Αυτό εξειδανικεύεται στα βιβλία μου σε θέματα του είδους "Είναι πραγματικό το σύμπαν;" ή "Είμαστε στα αλήθεια άνθρωποι ή είμαστε απλές μηχανές αντανακλαστικών;".
Εκδόσεις Παρά Πέντε.
Μετάφραση Δημήτρης Αρβανίτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου