Αν μια αφορμή χρειάζεσαι για δεκανίκι στην ζωή,
τότε, με όλο το θάρρος, πιστεύω πως κάπου το δρόμο παραμέλησες,
σε θάμπωσαν τα λαμπάκια.
Αν το θαύμα, το περιμένεις κρατώντας το ημερολόγιο,
λυπάμαι αλλά θα πρόκειται για ένα απλό ραντεβού.
Ποια είναι άραγε εκείνη η μέρα που πρέπει να γελάσεις;
Που δώρα θα κάνεις;
Πότε πρέπει να πεις σ' αγαπώ;
Αν δεν ομολογήσεις άγνοια και δεν ανασηκώσεις τους ώμους,
μα ανατρέξεις στις καλένδες,
θα συνεχίσεις να το ονομάζεις ζωή;
Αν πριν νιώσεις συμβουλεύεσαι την ατζέντα σου,
σε τι διαφέρεις από ένα μηχάνημα;
Με τόσα πρέπει τριγύρω, δεν βαρέθηκες ακόμα;
Δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων
ΑπάντησηΔιαγραφήτσάι και συμπάθεια
μα το σωστό να λέγεται'
όλοι πρέπει να έχουμε ένα ψήγμα παιδιού μέσα μας,
για να μην είναι η ζωή τόσο βαριά.
καλημέρα.
Μου αρέσουν αυτές οι σκέψεις. Τις κρατάω.
ΑπάντησηΔιαγραφή