Ο συγγραφέας βρίσκει, σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο της Βαρκελώνης, ένα βιβλίο εξαντλημένο από χρόνια. Δέχεται να πληρώσει την εξωφρενική τιμή και καταφεύγει στο κοντινότερο πάρκο για να βυθιστεί στις σελίδες του νέου του αποκτήματος. Ενώ κρατάει το βιβλίο με ηδονή, διαπιστώνει πως υπάρχουν κάποιες χειρόγραφες σημειώσεις του Μακρόλ Γκαβιέρο.
Είναι μια τεχνική αφήγησης αυτή την οποία συναντάμε συχνά. Ο συγγραφέας σε ρόλο παραλήπτη αποφασίζει να δημοσιεύσει τα κείμενα κάποιου τρίτου προσώπου. Το τέχνασμα αυτό δίνει ένα ρεαλισμό στα γραφόμενα, καθώς αποτελούν την προσωπική εμπειρία του συντάκτη. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για σελίδες ημερολογίου. Η συγκεκριμένη επιλογή δίνει τη δυνατότητα στο συγγραφέα να χρησιμοποιήσει το πρώτο ενικό ενώ ταυτόχρονα διατηρεί και αυξάνει τις αποστάσεις του από το κείμενο.
Στις χειρόγραφες αυτές σελίδες ο Μακρόλ Γκαβιέρο καταγράφει τις εμπειρίες και τις σκέψεις του ανεβαίνοντας το ρεύμα ενός ποταμού. Τελικός προορισμός του είναι κάποια παράξενα εργοστάσια ξυλείας. Πηγαίνει εκεί με σκοπό να αγοράσει φτηνά ξυλεία για να την πουλήσει αργότερα με κάποιο περιθώριο κέρδους.
Το ποτάμι έχει ταυτιστεί με το πέρασμα του χρόνου, είναι γνωστή άλλωστε η ρήση του Ηράκλειτου. Ανεβαίνοντας λοιπόν το ρεύμα του ποταμού ο Γκαβιέρο θα έρθει πολλές φορές αντιμέτωπος με τα περασμένα της ζωής του, αυτά που του διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα και τον οδήγησαν έως εδώ να κυνηγάει χίμαιρες εύκολου πλουτισμού.
Δεν είναι όμως μόνο το παρελθόν το οποίο ξεδιπλώνει στο πέρασμα του το νερό, είναι και η φυσικότερη δυνατή επαφή με το περιβάλλον των τροπικών, εκεί που ο άνθρωπος προσπαθεί να τιθασεύσει τους ιθαγενείς και την βλάστηση ώστε να πετύχει κέρδος. Τα εργοστάσια ξυλείας και η στρατιωτική βάση δείχνουν την επιθυμία των πολιτισμένων.
Ο Αλβάρο Μούτις γεννήθηκε το 1923 στην Μποκοτά της Κολομβίας.
Μετάφραση Μαρία Χατζηγιάννη.
Εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος.
Ολόκληρη η τριλογία είναι πολύ καλή.
ΑπάντησηΔιαγραφή