Ο Χειριστής - Αριστείδης Αντονάς

Βιβλίο δίχως οπισθόφυλλο μα με δύο πιθανές εισόδους. Ένα παράξενο παιχνίδι εναλλαγής προηγείται της ανάγνωσης, μία έτσι και μία ανάποδα, αναζητείται  σήμανση, αναδεικνύεται η ανάγκη για κατεύθυνση, αμηχανία απέναντι στην ελευθερία. Επιλέγω την είσοδο με την υποσημείωση (οίκημα), για λόγους μάλλον προσωπικούς, κρυμμένους κάπου ανάμεσα στα στρώματα της συνείδησης. Σκέφτομαι το ζεύγος οίκημα – θέατρο,  εστία και μίμηση, εκεί τριγυρνά ο νους καθώς διαβαίνω τη θύρα. Αφήνω το (θέατρο) για μετά.

Το μυστήριο εντείνεται με την είσοδο. Η κάτοψη της πόλης προκαλεί εκ νέου το βλέμμα να αναζητήσει σημάδια αποκαλυπτικά της ταυτότητος αυτής , μάταια,  – στα δικά μου μάτια – παραμένει άγνωστη. Μια λεπτομέρεια αποκόπτεται από το χάρτη, το οίκημα. Σχεδιάγραμμα  δείχνει τη διάταξη του χώρου που διαιρείται σε  (I) θάλαμο καταγραφών και (II) μουσείο καταστάσεων.

Ο λόγος περνά στο Χειριστή.

Με το πέρας το σελίδων επέρχεται κάποια εξοικείωση, κυρίως με το μέσα χώρο, εντούτοις ο τρόμος θεριεύει εξαιτίας των αναπάντητων ερωτημάτων. Η αίσθηση εγκλεισμού ενισχύεται από τον άγνωστο – πεπερασμένο μα αχανή – χώρο που περικλείει το οίκημα. Ο χρόνος είναι ακόμα ένας άγνωστος παράγοντας στη δοθείσα εξίσωση, η καταγραφή δημιουργεί ένα σύστημα άπειρων αντικατοπτρισμών, η επιστροφή πίσω στο χρόνο διαρκής, το βάρος του παρελθόντος ασήκωτο. Η απόλυτη μνήμη.

Ακολουθεί το (θέατρο). Η απαραίτητη κάτοψη προηγείται. Ο αναγνώστης πρέπει να γνωρίζει με ακρίβεια τη διάταξη ώστε το σκοτάδι να μην αποτελέσει εμπόδιο. Ο Χειριστής ελέγχει το φωτισμό, αυταρχικά και απρόοπτα. Κίνηση ανάμεσα σε δύο απόλυτες καταστάσεις, φως εκτυφλωτικό και σκοτάδι απόλυτο, δεν υπάρχει μέση οδός.

Η αμφιβολία συνεχής, η εμπιστοσύνη στο οπτικό ερέθισμα ασταθής. Παιχνίδι ψευδαισθήσεων και υπαινιγμών. Πίσω από το προφανές κρύβεται το υπονοούμενο ή και το αντίστροφο, δύσκολα νιώθεις βέβαιος. Διαρκώς παρούσα κατά την ανάγνωση η αίσθηση ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού παλαιάς κοπής, ο ήρωας προχωράει από δωμάτιο σε δωμάτιο, αναζητά κλειδιά και απαντήσεις σε γρίφους, περνά ξανά και ξανά από τον ίδιο χώρο γυρεύοντας την κρυφή πόρτα για την επόμενη πίστα.

Υποβολή. Χαρακτηρισμός του συνόλου με μία μόνο λέξη, και χώρος, αν μπορούσαμε να προσθέσουμε μία ακόμα. Υποβολή και χώρος,  δύο αρχές που διέπουν το σύμπαν του Αντονά. Η  ταυτότητα του αρχιτέκτονα κάτι παραπάνω από εμφανής. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρον το πάντρεμα του χώρου με τη λογοτεχνία, όχι μόνο στην πλοκή αλλά και στην ίδια την τυπογραφική προσέγγιση των βιβλίων του. Δομές στέρεες, ρυθμού αυστηρού, μάλλον μεταδωρικού, προσδιορισμός τολμηρός με όλο το θάρρος του μη ειδικού. Η υπερβολή απούσα καθώς σκιάζει και δεν αναδεικνύει την ομορφιά, πόσο μάλλον τη χρησιμότητα, εντυπωσιασμός πλουμιστός μα φτηνός, ίδιον κακού αρχιτέκτονα.

(πρωτοδημοσιεύτηκε στο bookstand.gr)

υ.γ Η παρούσα αποτελεί αισίως την τέταρτη ανάρτηση γύρω από το συγγραφικό έργο του Αντονά, σύντομα θα ακολουθήσουν και τα Κτίσματα. Είχαν προηγηθεί : Οι Αριθμοί, Ο Φλογοκρύπτης, Η Τραγουδίστρια και η Πολυθρόνα. Συγγραφέας που αξίζει την προσοχή σας. 

υ.γ2 Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ με δυνατή μουσική, ο Γ. επέμενε πως θα έπρεπε να διαβάσω Αντονά. Είχε τόσο δίκιο. Σε ευχαριστώ.

Εκδόσεις Άγρα