Ένα πρωί Δευτέρας

Σήμερα είναι τα πέμπτα γενέθλια αυτού εδώ του τόπου, και εγώ δεν παύω να σκέφτομαι επ' αυτού με έναν τρόπο κλισέ: σαν χτες μοιάζει. Καθώς ετοιμάζω το επετειακό κείμενο, ανατρέχω στη λίστα με τις αναρτήσεις, χρονική οπισθοχώρηση και επίβλεψη των πεπραγμένων και της εξέλιξης, τις αναρτήσεις που δημοσιεύτηκαν και εκείνες τις άλλες που νιώθουν βολικά ως πρόχειρα, σημαντικές στην αφάνειά τους, σημαντικές ως προς τη συνοχή και τη μνήμη. Είναι ανάμεικτα τα όσα νιώθω στη διάρκεια αυτής της μίνι ανασκόπησης. Από τη μία, χαρά. Για πολλούς λόγους· γιατί όσο περνάει ο καιρός διακρίνω όλο και καθαρότερη την προσωπική φωνή στην αφήγηση, για τις συνεργασίες και τους ανθρώπους, για τους ιδανικούς αναγνώστες που είναι πάντοτε εκεί ανιδιοτελώς, για πολλά ακόμα.

Από την άλλη, όμως, νιώθω παράξενα· τον τελευταίο αυτό χρόνο, περισσότερο από ποτέ, έφτασα κοντά στην αναστολή της λειτουργίας, κάτι το οποίο τελικώς -και προφανώς- δεν υλοποιήθηκε. Δεν ήταν βαρεμάρα το πυροδοτικό συναίσθημα, βαρεμάρα, άλλωστε, δεν έχω νιώσει ποτέ σε αυτά εδώ τα μέρη. Ήταν ένας χρόνος ιδιαίτερος από πολλές απόψεις, αντιφατικός και έντονος. Αναπόφευκτα, το προσωπικό τρυπώνει στην έκφραση, ένιωθα ευάλωτος, διάβαζα μόνο το αίτημά μου, όσο καλά και αν ήταν κρυμμένο, ακόμα και όταν απουσίαζε παντελώς. Εκεί κώλωσα, δύο ή τρεις φορές. Η πίεση ορισμένων συνετέλεσε επίσης· σε εμένα αναφέρεται εκείνο το κείμενο; Ερώτηση ευθεία, προσβλητική, εγωπαθής. Και πίσω όμως, στα παρασκήνια, μέσω τρίτων, διατυπωμένη βεβαιότητα: σε εμένα αναφέρεται. Ακόμα χειρότερα δηλαδή. Ξέρω, πως σήμερα ειδικά, τέτοια πράγματα δεν θα έπρεπε να τα λέω, θα αρκούσε απλώς να σταθώ χαμογελαστός και εορταστικός, δεχόμενος συγχαρητήρια και ευχές για μακροημέρευση. Δεν θα ήταν ειλικρινές όμως.

Φέτος -κάτι που ίσως συνδέεται και με τα παραπάνω τώρα που το σκέφτομαι- διάβασα ξανά πολλά βιβλία, που είχα πρωτοδιαβάσει χρόνια πριν. Ανάγκη για επιστροφή σε μέρη γνώριμα, οικεία· ανάγκη για αναμέτρηση με το παρελθόν, με την ανάμνηση και την ωραιοποίηση, με την αναγνωστική εξέλιξη. Μια ιδιόρρυθμη επιβεβαίωση ορθής πορείας, μια ανάγκη ελεγχόμενης έκθεσης στο παρελθόν.

Πολλά ακόμα θα μπορούσα να πω, ας αρκεστώ όμως στο εξής: σήμερα είναι τα γενέθλια αυτού εδώ του τόπου, τα πέμπτα γενέθλια, σήμερα είναι 23 Μαρτίου, ένα πρωί Δευτέρας την ωραιότατη άνοιξη.