Μια νέα ανάγκη

Τα κείμενα, που φιλοξενούνται εδώ, συνήθως προκύπτουν αβίαστα. Σήμερα είναι κάπως διαφορετικά· σκέφτομαι: θα ήθελα να γράψω μία ανάρτηση που να παραμείνει σε πρώτο πλάνο κατά τη διάρκεια της παραδοσιακής αυγουστιάτικης διακοπής του μπλογκ. Ανατρέχω σε προηγούμενα αντίστοιχα κείμενα, αφ' ενός να εμπνευστώ και αφ' ετέρου να αποφύγω την επανάληψη. Πρώτη παρατήρηση: σήμερα εκείνα τα κείμενα μοιάζουν αβίαστα και όχι γραμμένα επί τούτου. Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι πώς προέκυψαν. Δεύτερη παρατήρηση: κοινός πυρήνας εκείνων των καλοκαιρινών κειμένων η επιθυμία να ξεκουραστώ από τον χειμώνα και να διαβάσω περισσότερο. Τώρα δεν το βλέπω με τον ίδιο τρόπο. Ναι, θέλω να ξεκουραστώ, το έχω ανάγκη, το σώμα μου φωνάζει: ξεκούραση ή κατεβάζω ασφάλειες. Στην επιθυμία της ανάγνωσης έγκειται η διαφορά: δεν αποτελεί πρωταρχική ανάγκη. Τα πρώτα σημάδια έχουν κιόλας φανεί: από τις πρώτες μέρες της ζέστης οι αναγνωστικοί ρυθμοί έπεσαν. Απλώς συνέβη. Το μυαλό δεν μαζευόταν, οι βόλτες το δελέαζαν, λαχταρούσε τη θάλασσα. Στις λίγες επισκέψεις στην ακτή ένιωθα την ανάγκη να ακουμπήσω το βλέμμα στον ορίζοντα. Βαρύγδουπο αλλά έτσι το βίωσα. Λίγες σελίδες κατάφερα να διαβάσω, μάλλον από κεκτημένη ταχύτητα. Αυτή είναι η διαφορά με άλλες χρονιές, η οποία δεν με ανησυχεί, αλλά αντίθετα μου φαίνεται ενδιαφέρουσα και άξια παρατήρησης. Η ανάγνωση και το επακόλουθο εξ αφορμής γράψιμο αποτελεί άλλωστε το σημαντικότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή μου. Πάντα έτσι ήταν. Τώρα με παρατηρώ σε μια νέα συνθήκη: η ανάγκη για ένα διαφορετικό καταφύγιο, για μετατόπιση του βλέμματος, αυτή η ανάγκη βρίσκεται σε πρώτο πλάνο. Και ο Αύγουστος έφτασε.