Οι νέες εκδόσεις και η αύξηση της επισκεψιμότητος

Κατά καιρούς έχω λάβει διάφορες -καλοπροαίρετες- συμβουλές σχετικά με το blog. Σύμφωνα με μία από αυτές η επισκεψιμότητα θα αυξηθεί αν σαν αναγνώστης ακολουθήσω τις καινούριες εκδόσεις κατά πόδας, ελληνικές και μεταφρασμένες.

Η ίδια η συμβουλή φέρει την αναίρεσή της. Η λέξη κλειδί είναι η λέξη αναγνώστης. Όπως συχνά τονίζω, το ιστολόγιο αυτό δεν έχει ως στόχο μήτε την κριτική μήτε τον συγχρονισμό με την εκδοτική παραγωγή. Προφανώς και διαβάζω βιβλία που μόλις εκδόθηκαν αλλά αυτό συμβαίνει είτε γιατί αποτέλεσαν δώρο είτε γιατί κάποιος οίκος ή συγγραφέας είχε την ευγενή καλοσύνη να μου τα αποστείλει είτε γιατί κάποιο νήμα με οδήγησε εκεί.

Έχω επαναλάβει μέσα από διάφορες αναρτήσεις πως για μένα η σκόνη του χρόνου πάνω στην ράχη ενός βιβλίου είναι κάτι το συχνά απαραίτητο. Επισκέπτομαι συχνά βιβλιοπωλεία, δεν αγοράζω πάντα (αν και θα ήθελα), αλλά απολαμβάνω την βόλτα σε αυτά, πλησιάζω βιβλία, τα ξεφυλλίζω, στα κρυφά τα μυρίζω κιόλας, ανακαλύπτω ράφια που δεν είναι στο ύψος των ματιών μου, σκύβω, χρησιμοποιώ και τα διάφορα σκαλάκια με τα οποία πολλά βιβλιοπωλεία είναι εφοδιασμένα. Μέσα από αυτές τις βόλτες εξοικειώνομαι με τα βιβλία ενώ η λίστα με τα προσεχώς γιγαντώνεται.

Δεν είναι ο μόνος τρόπος εξοικείωσης ο παραπάνω. Νιώθω άνετα με ένα βιβλίο όταν κάποιος μου έχει μιλήσει γι' αυτό , με εκείνη την ζεστασιά στο βλέμμα που έχει ο γοητευμένος από την ανάγνωση. Το αναζητώ όταν αναφέρεται σε κάποιο άλλο το οποίο με κέρδισε για πάντα. Δεν υπάρχουν ημερομηνίες σε αυτό, ευτυχώς.

Καθυστερώντας για τους δικούς μου παράξενους λόγους να αποκτήσω ένα βιβλίο έχω βρεθεί συχνά στην δυσάρεστη θέση αυτό να εξαντληθεί και να μην επανεκδοθεί . Τότε αρχίζω να τριγυρνώ στα παλαιοπωλεία. Έχω τρία συγκεκριμμένα παραδείγματα, αλλά γι'αυτα θα παραπονεθώ σε άλλη ανάρτηση.

Ο συγχρονισμός με την εκδοτική παραγωγή είναι ίδιον του επαγγελματία κριτικού όχι του ερασιτέχνη αναγνώστη. Νιώθω άνετα στην δεύτερη κατηγορία, εκεί θέλω να μείνω θαρρώ. Πιστεύω ακράδαντα πως ο αναγνώστης αδιαφορεί για την εκάστοτε λογοτεχνική μόδα και την αντιμετωπίζει με κάποια σχετική επιφύλαξη, κάτι το οποίο είναι σαφέστατα διαφορετικό από την αναμονή για το επόμενο έργο κάποιου αγαπημένου συγγραφέα.

Τα νήματα είναι η λέξη κλειδί στο ταξίδι του καθενός στην τέχνη, τα νήματα που υφαίνεις μόνος σου κυρίως και που σε οδηγούν αρμονικά στο επόμενο λιμάνι δημιουργίας για να ξαποστάσεις λίγο, να ονειρευτείς, να βρεθείς σε μέρη μακρινά μένοντας ξαπλωμένος νωχελικά στον καναπέ αργά το απόγευμα.

Χαίρομαι επειδή σιγά σιγά το ιστολόγιο βρίσκει ακόλουθους που γουστάρουν αυτά τα μπρος πίσω στον εκδοτικό χρόνο, που με παρακινούν προς άλλες κατευθύνσεις. Συγκινούμαι όταν βλέπω ονόματα συγγραφέων και βιβλίων στις μηχανές αναζήτησης που οδήγησαν σε κάποια ανάρτηση, δεν είμαστε λίγοι, δεν είμαστε ελιτιστές, είμαστε ερασιτέχνες εραστές της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικότερα.

Το ιστολόγιο άρα, για να κλείσω κάπως, αποτελεί το ημερολόγιο της επαφής μου με διάφορες μορφές έκφρασης και κυρίως τη λογοτεχνία. Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα πως δεν με ενδιαφέρει η επισκεψιμότητα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα θυσιάσω τις συνήθειές μου για κάποια χιτς παραπάνω.

Μακάρι κάποτε να ένιωθα πως έχω διαβάσει τα πάντα που θα ήθελα να έχω διαβάσει, τότε αναγκαστικά και με χαρά (αν και κάποιο φόβο για το τέλος των βιβλίων) θα ακολουθούσα την εκδοτική παραγωγή κατά πόδας.

Η λογοτεχνία δεν είναι κάτι το εφήμερο.