"Είχαν περάσει σχεδόν δυο χρόνια από την τελευταία φορά που είδα τον Σαντιάγο Μπιράλμπο, κι όμως όταν τον ξανασυνάντησα, μεσάνυχτα, στο μπαρ του Μετροπολιτάνο, χαιρετηθήκαμε χωρίς έμφαση, σα να πίναμε μαζί την προηγούμενη νύχτα, όχι στη Μαδρίτη, αλλά στο Σαν Σεμπαστιάν, στο μπαρ του Φλόρο Μπλουμ, όπου κάποτε έπαιζε για καιρό."
Εκείνος μουσικός, εμφανίζεται στο Λέιντυ Μπέρντ, γνωρίζονται. Ύστερα εκείνη αναγκάζεται να φύγει με τον μικροαπατεώνα σύντροφό της για το Βερολίνο, για μια μπάζα καλή. Εκεί η δουλειά στραβώνει. Επικοινωνούν με γράμματα ώσπου κάποια στιγμή το τελευταίο γράμμα επιστρέφεται λόγω αδυναμίας εντοπισμού του παραλήπτη. Στο τελευταίο γράμμα της υπάρχει ένας χάρτης της Λισσαβώνας και ένα όνομα, Μπούρμα.
Μια νουάρ ιστορία, όπως οι περισσότερες λογοτεχνικές ιστορίες αγάπης, υπό τους ήχους της τζαζ. Ένα τοπίο θολό από τα τσιγάρα και το αλκοόλ, φώτα χαμηλά, ανύπαρκτα. Αναφορές στο νουάρ ασπρόμαυρο κινηματογράφο, στη λογοτεχνία, στη τζαζ. Το Σαν Σεμπαστιάν είναι ίσως η πιο σκοτεινή πόλη της Ισπανίας έχοντας ταυτόχρονα μια λάμψη κοσμοπολίτικη, τα πολλά φώτα όμως κάνουν παχιά σκιά. Η Αγάπη στο βούρκο του υπόκοσμου, της παρανομίας. Η Λισσαβώνα με τη θέα στον ωκεανό, εκεί που όλα φαντάζουν δυνατά.
Είναι από τα μυθιστορήματα εκείνα που σε στοιχειώνουν. Το ερώτημα μου άρεσε δε μου άρεσε μπαίνει στην άκρη παρέα με τις όποιες ενστάσεις σχετικά με την τεχνική, το μυαλό παραμερίζει αφήνοντας χώρο στο συναίσθημα. Οι μακρόσυρτες μελωδίες, οι καταραμένοι, τα βρώμικα ξενοδοχεία, η απώλεια. Δε μπόρεσα να βγάλω από το μυαλό μου την ταινία Leaving Las Vegas, κυρίως λόγω του soundtrack.
Μετάφραση Γιώργος Γιαννουλόπουλος.
Εκδόσεις Σέλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου