Γιάννης Χαρούλης @ Τεχνόπολις

Ήταν η συναυλία - απωθημένο της χρονιάς. Ο Χαρούλης εμφανιζόταν για μεγάλο διάστημα σε γνωστή σκηνή της Αθήνας, από βδομάδα σε βδομάδα το ανέβαλα και τελικά δεν τα κατάφερα. Ίσως καλύτερα γιατί είναι μερικοί δημιουργοί οι οποίοι ταιριάζουν καλύτερα στον ανοιχτό αέρα.

Κάθε φορά, μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς, κάνουν ένα βήμα μπροστά. Ίσως αυτό να οφείλεται στις αρκετές συναυλίες που πραγματοποιούν, ίσως στις πρόβες, ίσως στην προσωπική μελέτη και σχέση του κάθε μουσικού με το όργανό του, πιθανότατα σε όλα τα προηγούμενα. Μια άρνηση για στασιμότητα. Φαίνεται κυρίως στα τραγούδια που γνώρισαν μεγαλύτερη επιτυχία από τα υπόλοιπα. Ζωντανοί οργανισμοί που δραπέτευσαν από την ηχογράφηση. Τα πνευστά και το λαούτο δίνουν άλλη διάσταση στον ήχο, μετατρέποντας το σύνολο σε κάτι ξεχωριστό, προσωπικό. Έθνικ με την καλή έννοια. Η μουσική δεν συμπληρώνει απλώς το στίχο αλλά είναι απαιτητική, ζητά την προσπάθεια του μουσικού και εκείνοι αρπάζουν το γάντι της πρόκλησης. Το κοινό, αν και πολυπληθές, δε δυσανασχετεί αλλά απολαμβάνει αυτή την εξέλιξη χωρίς ίχνη κενού εντυπωσιασμού.

Ο Χαρούλης δεν είναι ένας ακόμα τραγουδιστής με ωραία φωνή αλλά ένας ιδιαίτερος δημιουργός ο οποίος έχει την τύχη να πλαισιώνεται από σπουδαίους μουσικούς. Δεν είναι όμως μόνο η τεχνική το ζητούμενο σε μια συναυλία, σημαντικό ρόλο παίζουν η ψυχή και η διάθεση. Οι επί σκηνής έδειχναν να απολαμβάνουν τη συναυλία εξίσου (αν όχι περισσότερο) από τους θεατές. Φαντάζομαι πως ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πόσο κουραστική είναι μια τρίωρη συναυλία, και όμως η ενέργεια δεν έλειψε ποτέ. Αν τα χρονικά όρια που δίνει ο χώρος δεν ήταν τόσο συγκεκριμένα τότε σίγουρα θα ήταν δύσκολο για τον Χαρούλη και την παρέα του να κατεβούν από τη σκηνή και όχι αποκλειστικά και μόνο λόγω της δεδομένης λαϊκής βούλησης.

Η συναυλία αυτή ήταν επίσης ιδιαίτερη καθώς αποτέλεσε την πρώτη ζωντανή παρουσίαση του νέου δίσκου του Κρητικού τραγουδοποιού, Μαγγανείες, ο οποίος κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες. Ο δίσκος είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Γιάννη Χαρούλη με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, συνεργασία για την οποία ακούγαμε χρόνια και έτεινε να εξελιχθεί σε αστικό μύθο αλλά που τώρα επιτέλους κυκλοφόρησε.

Κάτι άλλο το οποίο θα ήθελα να προσθέσω σχετικά με την επί σκηνής παρουσία του Χαρούλη είναι η έλλειψη υπέρμετρης κρητικοσύνης, στοιχείο το οποίο συντελεί στο χαμηλό προφίλ του δημιουργού.

Οι διασκευές δεν αποτέλεσαν συμπλήρωμα χρονικό ώστε να καλυφθεί το πρόγραμμα. Το "Δε λες κουβέντα" ήταν μία από τις πολλές συγκλονιστικές στιγμές της βραδιάς.

Όταν έμαθα πως είχαν εξαντληθεί τα εισητήρια ανησύχησα, φοβήθηκα πως λόγω της επερχόμενης κοσμοσυρροής δε θα απολάμβανα τη συναυλία. Τελικώς διαψεύστηκα καθώς στα δεξιά της σκηνής τουλάχιστον μπορούσες άνετα να σταθείς και να αφεθείς αποκλειστικά στη μουσική χωρίς να κινδυνεύεις από αγοραφοβία.

Η συναυλία της Τετάρτης ήταν η πρώτη της καλοκαιρινής περιοδείας του Χαρούλη και της παρέας του που για ακόμα ένα καλοκαίρι θα βρεθούν σε πολλά σημεία της χώρας. Μην τους χάσετε!