"Κείμενα που πρωτοδημοσιεύτηκαν αλλού και ο κίνδυνος της απώλειας τα έφερε εδώ."
Πριν την ανάγνωση : Η ερυθρά παρθένα του Φερνάντο Αρραμπάλ
Ιδιαίτερη περίπτωση δημιουργού ο Φερνάντο Αρραμπάλ. Η ανάγκη του για έκφραση αδυνατεί να περιοριστεί σε μία και μόνη μορφή. Αν και είναι πιο γνωστός ως θεατρικός συγγραφέας, εντούτοις η τεράστια εργογραφία του αποτελείται από μυθιστορήματα, ποίηση και δοκίμια. Ασχολείται επίσης με τη ζωγραφική και είναι ειδικός στο σκάκι.
Το 1962 ιδρύουν μαζί με τον Alejandro Jodorowsky και τον Roland Topor το Κίνημα του Πανικού (Panic movement) εμπνεόμενοι από τον Θεό Πάνα και επηρεασμένοι από τον Luis Buñuel και τον Antonin Artaud. Η κίνησή τους αυτή αποτελεί απάντηση στη μετάλλαξη του σουρεαλισμού σε μόδα της εποχής. Πρόθεση της ομάδος ήταν μέσα από βίαια θεατρικά δρώμενα να προκαλέσουν τον θεατή και να ενεργοποιήσουν το σύνολο των αισθήσεων. Η δράση της ομάδος θα διχάσει κοινό και κριτικούς.
Το 1967 προβάλλεται στο Φεστιβάλ του Ακαπούλκο η πρώτη ταινία σε σκηνοθεσία του Alejandro Jodorowsky, Φάντο και Λις, βασισμένη στο θεατρικό κείμενο του Arrabal. Θα προκληθεί σάλος και η προβολή της ταινίας στο Μεξικό θα απαγορευθεί.
Με τον κόσμο του Αρραμπάλ ήρθα σε επαφή το 2010 όταν είχα την τύχη να παρακολουθήσω την παράσταση Φάντο και Λις από τη νεοσύστατη τότε θεατρική ομάδα, Θέατρο του Πανικού. Τότε ήταν που αναζήτησα περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Ισπανό δημιουργο ο οποίος δυστυχώς δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στο ελληνικό κοινό. Ελάχιστα έργα του έχουν κυκλοφορήσει σε μετάφραση και μέχρι πρόσφατα η αναζήτηση κάποιου από τα μυθιστορήματά του υπήρξε άκαρπη.
Στα μάτια μου παρουσιάζει τρομερό ενδιαφέρον η επαφή με το σύνολο του έργου ενός δημιουργού. Ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπως αυτή του Αρραμπάλ του οποίου το έργο επιμερίζεται σε διάφορες μορφές έκφρασης η επιθυμία αυτή λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις.
Είναι λοιπόν καιρός να γνωρίσω τη λογοτεχνική πλευρά του πολυπράγμωνος δημιουργού και μέσω αυτής να αποκτήσω σφαιρικότερη άποψη για το έργο του. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο της έκδοσης : « Μια γυναίκα της ισπανικής αριστοκρατίας, που επιθυμεί ένα παιδί “χωρίς πατέρα” εξασφαλίζει τις υπηρεσίες ενός ευκαιριακού γεννήτορα και φέρνει στον κόσμο ένα αλλόκοτο δημιούργημα.»
Είναι ο κινημοτογραφικός κόσμος του Μπουνιουέλ αυτός που ξεδιπλώνεται μπροστά μου με την παραπάνω περιγραφή. Σουρεαλισμός και μπουρζουαζία.
Η ανάγνωση ξεκινά.
«Σου γράφω ενώ ρίγη διατρέχουν όλο μου το κορμί.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου