Σημεία στίξης

Ο χρόνος απέκτησε - ευτυχώς - διαστάσεις ξανά, σημεία στίξης παρεμβάλλονται ανάμεσα στο κεφαλαίο κάπα της καλημέρας και τη νυχτερινή τελεία, αυτό συνέβη φέτος το καλοκαίρι, ακριβέστερα να περιγραφεί δε γίνεται θαρρώ.

Αύγουστος αστικός, μα ευτυχώς δροσερός, σε μια πόλη άδεια. Λογοτεχνία αμερικάνικη κυρίως, στους δρόμους άνθρωποι φορτωμένοι με σακίδια ή σέρνοντας βαλίτσες να εγκαταλείπουν την πόλη, εδώ και μέρες τους βλέπω να γυρνούν. Συζητήσεις για μακρινά νησιά και νυχτερινά μπάνια, σώματα μαυρισμένα, κάποιοι άλλοι, βιαστικοί, να εύχονται καλό χειμώνα, ξεχνώντας το φθινόπωρο. Δε ζήλεψα, έμεινα με ευκολία πιστός στην αρχική απόφαση.

Η αποχή από το ιστολόγιο αναζωπυρωτική. Ένιωσα τον πειρασμό αλλά τελικώς δε λύγισα, περισσότερο σα μια προσωπική άσκηση πειθαρχίας. Παρατηρούσα τα στατιστικά, η μη ανανέωση και η αυγουστιάτικη φυγή επηρέασαν την επισκεψιμότητα, όμως εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι πως οι αναγνώστες διέθεσαν περισσότερο χρόνο τριγυρνώντας στο ιστολόγιο, επισκέφτηκαν περισσότερες σελίδες, μια ένδειξη χαλαρότητας και χρονικής άνεσης, έτσι τουλάχιστον την εξέλαβα εγώ.

Η έκπληξη όμως δεν ήταν αστική τελικά. Δύο φίλες, Ιταλίδες, επέμειναν να πάμε στην Αρχαία Κόρινθο. Πρώτη τους φορά στην Ελλάδα, ο οδηγός που συμβουλεύτηκαν παλιός. Έδειξα δυσπιστία, το ομολογώ, δεν ήθελα όμως να τους χαλάσω το χατίρι. Εντυπωσιάστηκα, τόσα χρόνια εκεί γύρω και να μην έχω ανέβει ποτέ, απαράδεκτος. Θα επιστρέψω με την πρώτη ευκαιρία.

Τώρα είναι Σεπτέμβρης, αρχή του έτους για πολλούς. Σχέδια, ιδέες και αποφάσεις περιμένουν να περάσουν στο στάδιο της υλοποίησης. Μη γελιόμαστε όμως, η πλειοψηφία θα περιμένει μέχρι του χρόνου, τουλάχιστον. Ακόμα όμως είναι καλοκαίρι - μέχρι της είκοσι μία του μήνα - μετά βλέπουμε.