Δεν γνώριζα τίποτα σχετικά με το βιβλίο αυτό. Το βρήκα μπροστά μου ψάχνοντας σε στοίβες με μεταχειρισμένα και κάτι σε αυτό μου κίνησε το ενδιαφέρον, το τράβηξα έξω και έριξα μια ματιά στο οπισθόφυλλο, αρκετά βιαστική είναι η αλήθεια, λίγο πριν διαβάσω την πρώτη παράγραφο, απαραίτητο στάδιο πριν την τελική απόφαση.
Ο τρόπος με τον οποίο είναι διακοσμημένο το διαμέρισμά μου μαρτυρά τα πάντα για μένα. Ένα δώρο προς εσάς που περιέχει και κάτι που με αφορά, το οποίο δεν πρόκειται ν' αποκαλυφθεί ποτέ, πολύ περισσότερο δε να γίνει αντικείμενο συναλλαγής. Οι κρυφές γωνίες στο εσωτερικό τού διαμερίσματός μου, οι σκοτεινές κόγχες οι καλυμμένες με βελούδο και οι πίνακες με τα πρόσωπά τους στραμμένα προς τους τοίχους προδίδουν έναν χαρακτήρα αινιγματικό, μ' ένα γούστο περισσότερο διεφθαρμένο απ' όσο είναι εντελώς φυσιολογικό. Τούτα τα δωμάτια είναι παραγεμισμένα με objets d´art, επιπλέον όμως ο χώρος στον οποίο κατοικώ απαιτεί σχολαστική ερμηνεία.
Αυτό το βιβλίο το ήθελα. Και το αγόρασα. Η χαρτογράφηση μιας άγνωστης, μέχρι πρότινος, περιοχής, γεμάτης από άνθη και καρπούς, δημιουργεί ένα αίσθημα μοναδικό, ένα δίπτυχο καλής τύχης και αλάνθαστου ενστίκτου.
Ο αφηγητής κάθεται στο γραφείο του με σκοπό να αφηγηθεί τα όσα τρομερά του συνέβησαν, ο τετελεσμένος χαρακτήρας της ιστορίας τον καθιστά παντογνώστη. Γεννημένος με μια δυσμορφία στο ένα πόδι, μεγαλώνει με την αίσθηση πως είναι κάποιος ξεχωριστός. Η μητέρα του, γυναίκα εκπάγλου ομορφιάς, μην αντέχοντας το θέαμα στον καθρέφτη, θα αυτοκτονήσει, μόλις ο χρόνος αφήσει επάνω της τα πρώτα σημάδια γήρατος. Εκείνος, θα μετατρέψει το σπίτι του σε ένα καταφύγιο τέχνης, το οποίο σπάνια εγκαταλείπει για τον έξω κόσμο. Ανάμεσα στα έργα τέχνης ένας πίνακας, η Τζαστίν, του ασκεί μια έντονη επίδραση, καθώς το κάπνισμα οπίου διασαλεύει τα όρια της πραγματικότητας, η κοπέλα μετακινείται εντός των ορίων του πίνακα, αλλάζοντας εκφράσεις, πριν εμφανιστεί τελικά μπροστά του, με σάρκα και οστά, για να τον γοητεύσει ολοκληρωτικά και να τον αναγκάσει να την αναζητά. Τότε συναντά την Τζουλιέτ, δίδυμη αδερφή της Τζαστίν, και ένα ερωτικό τρίγωνο δημιουργείται.
Ορμώμενη από το ομώνυμο έργο του Μαρκησίου Ντε Σαντ -γνωστό στα ελληνικά ως Ζυστίν- η Τόμπσον στήνει ένα ατμοσφαιρικό, σκοτεινό και μεταμοντέρνο μυθιστόρημα, αναζητώντας -και παίζοντας με- τα λεπτά όρια μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας, λογικής και τρέλας. Διαβάζοντας, έχει κανείς την αίσθηση πως πρόκειται για κάποιο γοτθικό μυθιστόρημα, ώσπου μια σακούλα των McDonald's θα πετάξει, παρασυρμένη από τον δυνατό άνεμο για να μπλεχτεί στα πόδια του αφηγητή ή ένα τραγούδι των The Kinks θα ακουστεί από μια παμπ, για να φέρει τον αναγνώστη πίσω στο Λονδίνο της δεκαετίας του '80, ένα λειτουργικότατο συγγραφικό εύρημα, που επιτυγχάνει να καταστήσει ασαφή τον χρονικό ορίζοντα, στον οποίο αισθάνεται ο αναγνώστης ότι διαδραματίζεται η ιστορία, προσθέτοντας τις απαραίτητες εκείνες δόσεις ρεαλισμού που της προσδίδουν αληθοφάνεια. Αλλά και οι συχνές παρεκβάσεις του αφηγητή, για να υπενθυμίζει στον αναγνώστη πως τώρα βρίσκεται στο γραφείο του και γράφει όσα συνέβησαν πριν από καιρό, επιτείνουν το αίσθημα του τετελεσμένου, αφαιρώντας κάθε ελπίδα πως κάτι μπορεί να εξελιχθεί ευνοϊκότερα, καθιστώντας σαφές πως πρόκειται για μια ιστορία με τρομερό τέλος, τέτοιο, που χρόνια μετά, αναγκάζει τον ίδιο της τον πρωταγωνιστή να τη διηγηθεί.
Οι εμφανείς αναφορές και το φλερτ με την κλασική λογοτεχνία ( στο Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι, για παράδειγμα) συνδυάζονται αρμονικά με το μεταμοντέρνο σε ένα μυθιστόρημα που φέρνει στο νου το έργο της Γουίντερσον, κυρίως το Πάθος, αλλά και της Σίρι Χούστβεντ, τόσο ως προς την ατμόσφαιρα στο Μυστικό της Λίλυ Νταλ, όσο και ως προς την αποτύπωση του σύγχρονου Λονδίνου, ενός τόπου σκοτεινού και μυστηριώδους, που θυμίζει τη Νέα Υόρκη στην Τυφλόμυγα.
Ένα υπέροχο μυθιστόρημα, η τυχαία ανακάλυψη μιας εξαιρετικής συγγραφέως, της οποίας το Τζαστίν αποτελεί το μοναδικό μεταφρασμένο στα ελληνικά μυθιστόρημα.
Μετάφραση Αντώνης Καλοκύρης
Εκδόσεις Σέλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου