Ο υπεύθυνος των βατράχων - Pedro Zarraluki

Θα άξιζε, σκέφτομαι, να διηγηθώ την ιστορία ανακάλυψης αυτού του βιβλίου. Εδώ και ώρα γράφω και σβήνω την πρώτη πρόταση του κειμένου που θα εξιστορούσε εκείνο το σαββατόβραδο στο κέντρο της Αθήνας, την τελευταία καλοκαιρινή αστική βόλτα, το περίπτερο με τα μεταχειρισμένα βιβλία στην Ακαδημίας. Δεν τα καταφέρνω να συνεχίσω όμως. Δεν ξέρω γιατί. Οι συνθήκες σε τίποτα δεν διαφέρουν από τις συνηθισμένες και όμως οι λέξεις δεν πειθαρχούν.

Όχι, δεν μπορώ να διηγηθώ την ιστορία ανακάλυψης του βιβλίου του Θαραλούκι, Ο υπεύθυνος των βατράχων. Αδυνατώ να αποδώσω εκείνο το σαββατόβραδο στο κέντρο της Αθήνας, την τελευταία καλοκαιρινή αστική βόλτα, τη στάση στο περίπτερο με τα μεταχειρισμένα στην Ακαδημίας.

 Ναι, της διάβασα την πρώτη παράγραφο, περπατώντας:

Ανάμεσα στα πολλά πράγματα που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω, ένα από τα πιο ανεξήγητα, είναι το πώς στο διάβολο κατέληξα να γίνω ο υπεύθυνος αυτών των σιχαμένων βατράχων, ενώ εγώ είχα βάλει σκοπό να ζήσω μια συναρπαστική ζωή. Ο κατήφορος άρχισε μια βροχερή νύχτα, όταν άνοιξα την τηλεόραση και είδα τη συνέντευξη μιας συγγραφέως που είχε κερδίσει σ' ένα διαγωνισμό πορνογραφικής ποίησης.

Συνεχίσαμε τη βόλτα. Κρατούσα το βιβλίο στο χέρι όλο το βράδυ, δεν είχα πάρει τσάντα μαζί μου, γεγονός σπάνιο. Πέρασαν εβδομάδες από τότε, τώρα δεν κάνει ζέστη.

Ο Θαραλούκι ήταν ένας από τους συγγραφείς πάνω στον οποίο έπεφτα διαρκώς και όλο ανέβαλλα τη γνωριμία για αργότερα. Εκείνη η πρώτη παράγραφος έμεινε χαραγμένη στη μνήμη, ο παραλογισμός και η τρέλα της ιστορίας που υποσχόταν.

Ο ήρωας-συγγραφέας θα αποφασίσει να μείνει σε ένα εγκαταλελειμμένο χωριό, σε απόσταση αναπνοής από ένα εργοστάσιο χημικών, εκεί θα βρεθεί και η νικήτρια του διαγωνισμού πορνογραφικής ποίησης, εθισμένη στον καφέ και τα χάπια, και ένα ζευγάρι, που εγκατέλειψε τη ζωή στην πόλη για χάρη της φύσης. Σε αυτό το ουτοπικό περιβάλλον κυριαρχεί, όπως φαντάζεστε, το παράλογο. Κάπως έτσι ο ήρωας-συγγραφέας θα βρεθεί υπεύθυνος των βατράχων, ενός είδους βατράχων, το οποίο ζει μόνο στους νερόλακους του χωριού εκείνου.

Ο αφηγηματικός ιστός δεν παύει στιγμή να ακολουθεί τις πλέον απροσδόκητες κατευθύνσεις, μακριά από την οποιαδήποτε αναγνωστική προσδοκία, σε ένα εγκεφαλικό παιχνίδι φαντασίας, θαρρείς, του συγγραφέα με αντίπαλο τον ίδιο του τον εαυτό, μια ιστορία με δεδομένο τέλος, τον ήρωα ως υπεύθυνο των βατράχων, μα με απροσδόκητη διαδρομή μέχρι εκεί. Έξυπνη και καλογραμμένη, αν και μερικές φορές η υπερβάλλουσα φαντασία βαραίνει την αφήγηση, η νουβέλα του Θαραλούκι είναι ένα συμπαθητικό και τρελό ανάγνωσμα, ιδιαίτερα για τους λάτρεις της ισπανόφωνης λογοτεχνίας.

Η νουβέλα διαθέτει ένα σπουδαίο και λειτουργικότατο εύρημα, που της χαρίζει πολλούς πόντους, και αυτό είναι το επάγγελμα του αφηγητή, που δουλεύει για ένα περιοδικό ως συγγραφέας βιογραφιών, με τον τίτλο Υποδειγματικοί βίοι. Ζητούμενο, κατά τον εκδότη, η κατάδειξη των μηχανισμών της ψυχής και ο έντονος διδακτισμός, η γαλήνη του Σωκράτη μπροστά στο κώνειο, η μυστικιστική τόλμη της Ζαν ντ' Αρκ και η αποφασιστικότητα του Τόμας Έντισον. Βιογραφίες οι οποίες παρεμβάλλονται στην αφήγηση, ως εγκιβωτισμένες ιστορίες, και οξύνουν την τρέλα και το παράλογο του κειμένου.

Τρελό, ευφάνταστο, γλυκόπικρο και απολαυστικό, όπως το αστικό τοπίο ένα Σαββάτο βράδυ.


Μετάφραση Βιβή Φωτοπούλου
Εκδόσεις Σέλας