Έμφυτο ελάττωμα - Τόμας Πίντσον

Τελευταία καλοκαιρινή έξοδος, ευκαιρία να βρεθώ σε βότσαλα γνωστά δίπλα στην θάλασσα. Την μέρα πριν την αναχώρηση, επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο, ανάγκη σωστής επιλογής, " Έμφυτο ελάττωμα", Τόμας Πίντσον. Του άρεσε πιστεύω και ας μην ήταν η παραλία του Λος Άτζελες.

Πρόκειται για το πιο "συμβατικό " έργο του σπουδαίου αυτού συγγραφέα που έχω διαβάσει ως τώρα, δεν ξέρω αν είχα μεγαλύτερη ανάγκη για μια δόση πιντσονικής αντισυμβατικότητας, να νιώσω όπως τότε παλιά όταν διάβαζα το V. ή το Ουράνιο τόξο της βαρύτητας, και η ανάγνωση θύμιζε ακρόαση δίσκου post rock συγκροτήματος όπως των God is an astronaut για παράδειγμα. Το απόλαυσα δεν λέω αλλά ήταν διαφορετική η εμπειρία.


" Ήρθε από το σοκάκι και ανέβηκε τα σκαλιά που οδηγούσαν στην πίσω πόρτα, όπως έκανε πάντα. Ο Ντοκ είχε να την δει πάνω από ένα χρόνο. Ήταν εξαφανισμένη."


Με την εμφάνιση της πρώην του ξεκινά η περιπέτεια του ιδιωτικού αστυνομικού Ντοκ Σπορτέλο, εκείνη του λέει για την απαγωγή ένος πλούσιου μεγαλοεργολάβου που αποτελεί το νέο της αμόρε. Τέλος της δεκαετίας του '60.

Πιο πάνω μίλησα για συμβατικότητα, αλλά προσοχή ο συμβατικός Πίντσον απέχει ακόμα πολύ από την συμβατικότητα, οπότε μην περιμένει κανείς ένα απλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Τρομπετίστες που θεωρούνται νεκροί, φρικιά, διεφθαρμένοι μπάτσοι, ένα πλοίο φάντασμα, μια οργάνωση με το όνομα Χρυσός Κυνόδοντας, αεροσυνοδοί, μπουρίτος, καζίνο και μουσική Σερφ, είναι κάποια από τα κομμάτια που συνθέτουν το σκηνικό στο οποίο διαδραματίζεται η πλοκή.

Δεν ξέρω αν κάποιος διαβάζοντας το Έμφυτο ελάττωμα θα καταφέρει να σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη για τον Τόμας Πίντσον, αλλά σίγουρα το μπλογκ του μεταφραστή του στα ελληνικά, Γιώργου Κυριαζή, pynchonikon.wordpress.com, προσφέρει πολλές απαντήσεις, αν και όχι φωτογραφίες του συγγραφέα, αφού δεν υπάρχει καμία δικιά του, εκτός από μία που πιθανολογείται ότι είναι εκείνος από την θητεία του στο ναυτικό!

Εκδόσεις Καστανιώτη.
Μετάφραση Γιώργος Κυριαζής.

υ.γ. Πριν κάποια καλοκαίρια, στον Λειψό, η Σ. μου είπε " αν σου αρέσει ο Ρόμπινς, νομίζω πως θα έπρεπε να διαβάσεις Πίντσον..". Σε ευχαριστώ!