" << Έχουμε την τέχνη>>, έλεγε ο Νίτσε, << προκειμένου να μην καταστραφούμε από την αλήθεια>>. Η ωμή αλήθεια ενός γεγονότος δεν έχει τελειωμό κι έτσι η ιστορία του Κουπ και της ζωής της αδερφής μου δεν τελειώνει για μένα ποτέ. Οι δυο τους αποτελούν μια αναπάντεχη προοπτική κάθε φορά που σηκώνω το ακουστικό όταν αργά τη νύχτα χτυπά το τηλέφωνο και περιμένω να ακούσω τη φωνή του ή τη βαριά ανάσα της Κλερ λίγο πριν μιλήσει. Διότι έχω πια αποκοπεί εντελώς από ό,τι κι αν ήμουν, από όλα όσα ήμουν τότε μαζί τους. Τότε που το όνομά μου ήταν Άννα."
Ένα πανέμορφο μυθιστόρημα, κυρίως χαρακτήρων. Σε λιγότερες από τριακόσιες σελίδες ο Οντάατζε καταφέρνει να σκιαγραφήσει με λεπτομέρεια όλα τα πρόσωπα που συμμετέχουν στην πλοκή της ιστορίας, είτε αυτά κρατούν ένα ρόλο πρωταγωνιστικό είτε απλώς παρεμβάλονται σε ένα επεισόδιο. Και αυτό χωρίς να βαραίνει περιγραφικά το αποτέλεσμα. Σου αφήνει την αίσθηση πως διάβασες κάτι ογκώδες, μαεστρικά συμπυκνωμένο. Ένας παράξενος συνδυασμός οικονομίας, ποίησης και περιγραφής με το αποτέλεσμα να χαράσεται βαθιά μέσα σου. Ατμοσφαιρικό και ρεαλιστικό.
Ήταν η πρώτη μου επαφή με το έργο του Οντάατζε, γνωστού κυρίως για το βιβλίο του " Άγγλος ασθενής", το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία, τόσο σε βραβεία όσο και σε εισιτήρια. Δεν ξέρω γιατί αλλά ποτέ δεν μου κίνησε την περιέργεια, μάλλον γιατί μου φαίνεται κάπως γλυκανάλατο, κολλήματα του νου, ίσως όμως στο μέλλον, και μετά την πρώτη αυτή επαφή με τον γεννημένο στη Σρι Λάνκα συγγραφέα, αν παρουσιαστεί η ευκαιρια να μην είμαι τόσο αρνητικός.
Μετάφραση Ιλάειρα Διονυσοπούλου.
Εκδόσεις Καστανιώτη.
Τα συναισθήματά μου ήταν παρόμοια όταν διάβασα το βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς συμβολή σε έναν πιθανό διάλογο για το μυθιστόρημα του Μάικλ Οντάατζε, θα ήθελα να παραθέσω τις δικές μου σκέψεις, που αναρτήθηκαν στο ιστολόγιο της Λέσχης μας.
http://exbook3.blogspot.com/2010/11/divisadero.html
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο, πραγματικά ενδιαφέρουσα η ανάρτησή σου σχετικά με το βιβλίο του Οντάατζε. Είναι πολύ όμορφο που υπάρχουν λέσχες όπως η δική σας, εύχομαι τα καλύτερα έστω και αν εγώ λόγω απόστασης μόνο ψηφιακά μπορώ να σας παρακολουθώ. Ο διάλογος είναι ένας από τους στόχους του ιστολογίου μου, σε ευχαριστώ και πάλι για την συμμετοχή.
ΑπάντησηΔιαγραφή