Γνώρισα τον Τζακ Κέννεντυ τον Νοέμβριο του 1946. Ήρωες και οι δυο του πολέμου, είχαμε εκλεγεί για πρώτη φορά μέλη του Κογκρέσου. Ένα βράδυ βγήκαμε έξω με δυο κορίτσια και εκείνη η βραδιά στάθηκε, πράγματι, για μένα σημαδιακή. Τύλιξα μια κοπελιά τόσο πλούσια που δεν θα της έκανε εντύπωση ούτε ένα διαμάντι μεγάλο σαν τη γροθιά μου. Ήταν η Ντέμπορα Κάφλιν Μανγκαραβίντι Κέλλυ με πολλαπλή καταγωγή.
Ο αφηγητής, Στίβεν Ριτσαρντς Ρότζακ, επιστρέφει τραυματίας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρασημοφορείται ήρωας πολέμου, ως τέτοιος διακρίνει το δρόμο για μια καριέρα πολιτική στρωμένο με άνθη. Μεταπολεμική Αμερική, η γη της ευκαιρίας, με λίγη εύνοια της τύχης, κάποιες καλές γνωριμίες και απόθεμα φιλοδοξίας τα όρια ξεμακραίνουν.
Οι ήρωες του Μαίηλερ ανήκουν σε μια τάξη προνομιούχα, δίχως στερήσεις. Τα βιογραφικά τους στολίζονται από ανώτερες σπουδές, ταξίδια και την αίσθηση του εκλεκτού. Όμως, ενάντια στην ανθρωπίλα δεν έχει βρεθεί γιατρικό, όχι ακόμα τουλάχιστον.
Καταραμένοι σε μια διαρκή ευτυχία, η δύναμή τους πηγή συναισθηματικής ανασφάλειας, η φήμη τους προπορεύεται αυτών πάντα. Κοινωνικές σχέσεις που θυμίζουν συμμαχίες, γάμοι που παντρεύουν δυναστείες, φιλίες που παραπατούν υπό το βάρος μυστικών. Μπροστά στους άλλους πρέπει να χαμογελούν, λευκώς και λαμπερώς, για τα δάκρυα αναγκάζονται να περάσουν στα παρασκήνια, όσοι είναι τυχεροί και διαθέτουν.
Το μαύρο του Μαίηλερ δεν έχει αποχρώσεις, κανένα μαύρο εδώ που τα λέμε δεν έχει, χρειάζεται κάτι από φως για να γκριζάρει, και το φως είναι λιγοστό, αν όχι μηδαμινό.
Το αμερικάνικο όνειρο σε αποσύνθεση, η αποφορά του κατακλύζει την κάθε σελίδα, μια ατμόσφαιρα υγρή, η βροχή και τα βουλωμένα φρεάτια των υπονόμων, η Νέα Υόρκη μητρόπολη της αντίθεσης, οι ουρανοξύστες και το αναπόφευκτο κενό, το εκτυφλωτικό φως που αναδεικνύει το σκοτάδι.
Και μια μακρόσυρτη μελωδία τζαζ στο βάθος, πίσω από τους καπνούς των τσιγάρων και τις μοιραίες γυναίκες, μια τρομπέτα μονάχη της.
Ο κόσμος του Μαίηλερ έλκει δια της αποστροφής - κάπου το έχω ξαναγράψει αυτό, μα δεν υπάρχει καταλληλότερος χαρακτηρισμός θαρρώ -, η ταύτιση με τον αφηγητή δε βρίσκεται σε ευθεία, ένα προς ένα, αναλογία, υπάρχει μια σχέση πνευματική, σκοτεινή, νιώθεις την οικειότητα του καταραμένου, αρνείσαι το βλέμμα στο βαθύ σκοτάδι, αρνείσαι να παραδεχτείς τη συγγένεια. Επιθυμείς τη δικαίωση του αφηγητή ερχόμενος σε ευθεία αντίθεση με τις θεμελιώδης αρχές της προσωπικής σου ηθικής.
Οι επιρροές του έργου του στην - ακόμα πιο - σύγχρονη αμερικανική λογοτεχνία δεδομένες, ο κόσμος που περιγράφει στον αντίποδα εκείνου των Μπίτνικς και του Μπουκόφσκι. Ο Μαίηλερ είναι ένας εκπληκτικός στυλίστας και ανατόμος, ένας τεράστιος συγγραφέας.
Ο πρωτότυπος τίτλος του μυθιστορήματος είναι An American Dream, δεν ξέρω για ποιο λόγο μεταφράστηκε ως το Όραμα της ηδονής...
Η, φέρουσα το βάρος της ηλικίας της, έκδοση Βίπερ που η Χ. είχε την καλοσύνη να μου εμπιστευτεί, σε δύο τόμους, με ημερομηνία έκδοσης το 1971, αποτέλεσε αναπόσπαστο μέρος της αναγνωστικής εμπειρίας.
Μετάφραση Βασ. Καζαντζή
Εκδόσεις Πάπυρος Πρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου