Όταν η αστυνομική λογοτεχνία αποτελεί την αφορμή, τοτέ ναι, με ενδιαφέρει. Ομολογώ ότι η κλασική αστυνομική λογοτεχνία στην οποία ο συγγραφέας λύνει τα προβλήματα που ο ίδιος θέτει με αφήνει αδιάφορο, δεν με συγκινεί. Από την άλλη η παρουσία ενός ντετέκτιβ ως ήρωα σε ένα μυθιστόρημα με ιντριγκάρει, πρόσφατα αναγνωστικά παραδείγματα το Έμφυτο ελάττωμα του Τόμας Πίντσον και η Τριλογία της Νέας Υόρκης του Πολ Οστέρ.
Σύμφωνα με τους ειδικούς στις ταμπέλες το είδος που πιο πάνω περιγράφω και που είναι αυτό που τελικά μου αρέσει ονομάζεται μεταμοντέρνα αστυνομική λογοτεχνία, έστω.
Ο Μεξικανός Πάκο Ιγνάθιο Τάιμπο ΙΙ χρησιμοποιεί ως κάλυμμα την αστυνομική πλοκή για να μας μιλήσει για το Μεξικό, τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά. Ισορροπεί μαεστρικά στην αναλογία ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον μύθο.
Οι δάσκαλοι του νότου βρίσκονται σε απεργίες διαρκείας. Η αστυνομία έχει συλλάβει τον Μεδάρδο Ριβέρα με την κατηγορία της δολοφονίας ενός τοπικού παράγοντα. Όμως σύμφωνα με μαρτυρίες ο νεκρός χορεύει ολοζώντανος στα μπαρ. Ο ντετέκτιβ Έκτορ Καλντερόν Σαύν προσλαμβάνεται για να συλλάβει και να παραδώσει στον δικαστή τον φερόμενο ως ζωντανό νεκρό.
Διαβάζεται σε μιαν ανάσα, μικρό και με σασπένς, θα το χαρακτήριζα μάλλον μεγάλη νουβέλα παρά μυθιστόρημα αλλά μικρή σημασία έχει αυτό.
Σκεφτόμουνα ότι αντί για ένα "χαζό" ποτό στο μέλλον ίσως καλύτερα να επενδύσω τα ίδια πάνω κάτω χρήματα σε κάποιο άλλο έργο του συγγραφέα, μάλλον θα περάσω καλύτερα και σίγουρα θα αποφύγω τον πονοκέφαλο της επομένης!
Εκδόσεις Άγρα
Μετάφραση Κρίτων Ηλιόπουλος
"Η σκιά της σκιάς" είναι εξαιρετικό βιβλίο του ίδιου συγγραφέα.
ΑπάντησηΔιαγραφή